Retour Rotterdam

Aan de Nieuwe Maas

Sprakeloos uitzicht –
Maas, haven, zeeschepen onder kranen –

de late zon onverschillig daarachter,
goud licht, schaduwspel, schittering

op de trage getijdenstroom,
hier mensenwerk.

            * * *

Onmondig inzicht –
het uitzicht zet ons samen voor het raam,

meer zicht laat zich niet horen –
we laten de Maas voor wat zij is,

trage getijdenstroom
of mensenwerk.

            * * *

Spraakmakende nacht –
verlichte zeeschepen onder verlichte kranen

waar de overslag zich volcontinu voltrekt –
een onverlichte aak voert zijn vracht

over de donkere getijdenstroom
in alledaags werk.


Retour Rotterdam

De jeugd die na de oorlog in Rotterdam geboren werd, groeide op met woningnood en een stad zonder hart. De ouders hadden de angst geleerd van bommen uit de hemel, daar mocht niet over gesproken worden. Wat de jeugd te horen kreeg was “nooit meer, nooit meer”.

Hun Lagere School werd afgesloten met een bijbel, een biografie van Prins Bernhard en een fotoboekje Vijf bewogen jaren.

Wie op jonge leeftijd uit Rotterdam vertrok, deed dat met een verbeelding vol oorlog en de hongerwinter waarvan je wel kon zien dat zij die niet meegemaakt hadden, als ze hun eten niet opaten.

Een oud-Rotterdammer die veertig jaar later over de Van Brienenoordbrug langs Rotterdam rijdt en bij toeval opzij kijkt, wordt getroffen door liefde op het tweede gezicht. Is dit de stad van hun jeugd? De skyline van Rotterdam in ondergaande zon is onherkenbaar.

Mijn terugkeer naar Rotterdam zette een stroom gedichten in gang die tot diep in het verleden willen verkennen wat ons bindt op deze plaats waar de Rotte in de Nieuwe Maas uitstroomt.

Over de Metafoor

Voor lichamen kan afstand
onoverbrugbaar zijn,
de geest zet het in beweging:

zo loop ik over de Erasmusbrug,
de Zwaan is zijn trotse bijnaam
als bekroning van zijn vorm,

benoemd door Rotterdammers
die naamgeven uit plezier
om de kloof te overbruggen

tussen alledaags en overslag,
bezigheid zonder sentiment
want voor de brug stabiel

twee werende oevers samentrok
slingerde hij heen en weer
bij wat zijwind of een tram

Read more

Hier en nu is de Erasmusbrug

Uit een romantische filmwereld
op de fiets terug naar huis
is hier en nu de Erasmusbrug,
samen, achter elkaar, met tegenwind
meter na meter, trap na trap vooruit,
omhoog, de test van onze kracht
in het alledaagse dat onze aandacht vraagt,
verliefd op hier en nu, onze leeftijd
in tegenwind niet als excuus te zien
morgen ook de e-bikes te gaan kopen
die ons in comfort voorbij rijden,
maar de weinig verheffende inspanning,
meter na meter vooruit,
trap na trap omhoog,
achter elkaar, samen,
te zien als zegetocht
door doelloze tegenwind.

Met lichaam en geest in de hoogste staat
van vermogen ons omhoog te trappen
komen we halverwege de brug overeind

Read more