NIEUWS
Expositie tijdens ZigZagCity Architectuurfestival Rotterdam
Een selectie van foto’s van Saskia Risseeuw en gedichten van Jan Dullemond uit de bundel Afscheid van de Tweebosbuurt wordt van 18 augustus t/m 3 september gepresenteerd tijdens het ZigZagCity Architectuurfestival in Rotterdam Zuid. Locatie: zwembad Afrikaanderplein.
Afscheid van de Tweebosbuurt: Sloop in woord en beeld is een poging om zichtbaar te maken welke waarden verdwenen met de afbraak van een volksbuurt in Rotterdam.
Fotograaf Saskia Risseeuw volgde het sloopwerk enige tijd en ontdekte de laatste sporen van bewoning in de verlaten buurt.
Dichter Jan Dullemond bekeek in de sporen wat de buurt leefbaar heeft gemaakt voor de bewoners. Want
Alles van waarde vraagt
een vasthoudende blik.
#tweebosbuurt #gemeenterotterdam
Wat mooi is
Kan het Rotterdamser: de mens
werkt aan de omgeving die hij krijgt,
poëzie meer dan medemens.
Maar dan, wat is poëzie nog: een kreet,
atrofie geregeld op een muur,
met een beat op sterven na dood?
Mijn omgeving is mij lief
en opent mij de ogen,
de medemens is in gesprek.
Hier is de omgeving een vermogen,
uiterlijk raakt innerlijk
en omgekeerd, werk in uitvoering
waar Erasmus de stroom overbrugt
van vroeger naar vooruitzicht, aan de Maas
werken de oevers nieuwe tijden uit,
de zon komt op tegen de skyline,
verkeer heeft haast op de Maasboulevard,
de stad wil snel aan het werk.
Rotterdam vult zich met aandacht
voor de komende dag en ziet
in tussentijd: wat mooi is vraagt werk.
Welkom
Wie meer dan dertig jaar gedichten schrijft bouwt aan een labyrint van poëzie. Verbindingen tussen de gedichten worden zichtbaar. Thema’s, motieven, obsessies komen steeds weer terug. Het wordt duidelijk dat gedichten schrijven en lezen vooral tot ronddwalen leidt. Overslaan wat niet aanspreekt, terugkeren naar wat zich in het geheugen heeft genesteld. Vragen die opkomen en om een antwoord vragen. Antwoorden die er in poëzie zelden of nooit zijn. Het gaat vooral om plezier, schoonheid en onze dagelijkse ervaring
Deze website heeft de trekken van een Labyrint. Wie de kortste weg neemt naar de uitgang, laat een ruïne van gedichten achter. Wie de tijd neemt om rond te dwalen en af en toe terug te keren, zal het Labyrint uit zien groeien, ook in zichzelf, in zijn of haar ervaring van de gedichten. Zij of hij zal dan ook ontdekken dat het lezen van gedichten geen gang van begin naar eind is, maar een vorm van ronddwalen door het werk van de dichter. En door het eigen bestaan.