“Man is in love and loves what vanishes”

Mijn eerste regels kreeg ik ooit
van een jonge Ierse vrouw,
de nacht was voorbij, ze moest aan het werk:
I will arise and go now.

Je gaat, hoop ik, toch niet naar Innisfree?
Het moest gevat zijn, maar klonk sleets.
De eerstvolgende keer dat ik haar zag
gaf ze mij een bloemlezing van Yeats.

Vandaag is voorbij als de avond valt,
maar leren we om de nacht te beminnen
dan verdampt de droom bij zonsopkomst,
’s morgens komen we weer bij zinnen

in het rondpompend bestaan
van wekker en werk, naar een toekomst
die liefde en carrière belooft
en een leeglopende uitkomst.

We kijken maar hoe ons leven verloopt,
tot onze blik zich verwondert
met aandacht die het voorbijgaan
hier en nu van gedaante verandert.

Mijn eerste regels kreeg ik zo
van een jonge Ierse vrouw,
verliefd op hier en nu:
I will arise and go now.

5-12 sept. ‘19