(Voor Jana Beranová, 90)
Zoek je lied maar bij elkaar
en pak het in, pak het uit
waar een verre avond zingt.
De koffers staan naast de deur
als de tijd zijn agenten rondstuurt
om het licht uit te doen, de mens
vertrekt en wil ergens naartoe.
Met een hongerend geheugen
en de smeulende stad in hun neus,
nemen ze wat schone kleren mee
en hun sieraden voor het geval dat.
Raap je lied maar bij elkaar
en pak het in, pak het uit
als een verre avond zingt.
Als hun koffer is leeggeroofd
reizen ze licht bepakt, alles van waarde
zingt rond op hun universele vlucht,
opnieuw ingepakt in een vreemde taal:
zon wordt maan en rivier wordt brug,
hun vlucht vindt een bestemming
en hun lied bouwt een nieuw verblijf,
het geblaf blijft achter in de hel.
Zoek je lied maar bij elkaar
en pak het in, pak het uit
en laat een verre avond zingen.