Maak ik nog mee
dat we een soort aarde ontdekken
buiten ons zonnestelsel?
En wat voor aarde zal dat zijn?
Met leven en intelligentie
dat bestaat uit koolstof, of uit bits,
of slechts in verbeelding?
Het is de vraag of die vorm van leven
een hoofd heeft of een bevredigend orgaan
waar hun evolutie het meest bij wint.
Misschien bepaalt een algoritme
hoe hun beschaving doorgeeft
wat ze het meest waarderen.
Maar ja, zul je altijd zien,
wordt buitenaards leven ontdekt –
en dat we niet alleen zijn in dit heelal –
net als ik de geest geef.
Aan de andere kant, zolang we hier
de geest rond laten dwalen
in dit voertuig van woorden,
verlaten we de baan om de zon
als verkenner van ruimte en tijd.
Of ben ik dan ál te buitenaards?