Dun licht scheert over de Maas, zo te zien
komt de zon op achter sluierbewolking.

Zal de toekomst steeds meer alledaags zijn
nu geen werk mij meer de deur uit stuurt
en geen werk mij aanzien geeft of belooft,
of gespreksstof waarin mijn toekomst bloeit,
geen toekomst voorkomt dat ik tijd verspil
of onthult enig antwoord op mijn vraag.

Het uitzicht uit het raam is alledaags,
dan komt de verbeelding op uit het zicht,
een rijnaak voert in zijn ruim een bulkvracht
naar een of ander productieproces,
zicht werkt zich op in een vorm van zonlicht
en verlicht met liefde alledaagse tijd.

Maar tijd die onverschillig voorbijvliegt
vang ik in een meeuw, krijsend in de lucht.

14 oktober-5 december 2016

Terug naar beginpagina ---------- Volgend gedicht